پشتیبانی از تولید از شعار تا واقعیت

چندسالی است رشد تولید وپشتیبانی از تولید ملی شعار دولت می باشد.تحریم های خارجی و شرایط اقتصادی حاکم نیز طلب می کند که با اتکا بر تولید بیشتر و استفاده از ظرفیت های داخلی، خروج ارز از کشور را به حداقل رساند.

متاسفانه علی رغم هدف گذاری ها و برنامه های اعلام شده ، در 2 سال گذشته علاوه برهمه مشکلات موجود ، مساله تامین برق مورد نیاز برای صنایع به چالش بزرگی تبدیل شده که دامن گیر صنایع کوچک وبزرگ کشور شده است .

از سال 1400 تا کنون تعطیلات تابستانه و تعمیرات اجباری برای صنایع بزرگ وخاموشی یک روز در هفته در شهرک های صنعتی شروع شده و ادامه دارد.

همچنین در هفته های اخیر با توجه به مشکلات تامین برق ، خاموشی صنایع کوچک به دو روز در هفته افزایش پیدا کرده است.

درشرایطی که انتظار می رود با مدیریت وبرنامه ریزی صحیح و گذشت زمان شرایط برای تولید بهبود یابد ،به نظر می رسد علاوه بر اینکه مشکلات قبلی لاینحل باقی مانده اند ،هرسال با فرسودگی بیشتر نیروگاهها و عدم سرمایه گذاری جهت تعمیرات اساسی و ایجاد نیرگاههای جدید درگیر مسایل جدیدتری خواهیم بود.

با پیگیری های انجام شده از مسوؤلان به این نتیجه می رسیم که مسوؤلان درحال برنامه ریزی جهت حل مشکل می باشند ولی متاسفانه نتیجه این فعالیت ها جز هدر رفتن منابع کشور و توسعه معکوس کشور نمی باشد.

نتیجه خاموشی های اخیر کاهش تولید وکاهش راندمان نیروی انسانی با جابجایی تعطیلات آخر هفته به وسط هفته ،بی نظمی و آشفتگی در محیط کار و ضرر وزیان برای صنایع می باشد. علاوه براین اثار بلند مدت تر این خاموشی ها،شامل کاهش تولید ملی، تعطیلی کارخانه ها، افزایش نرخ بیکاری و خسارت های غیر قابل جبرانی برپیکره اقتصاد بحران زده کشورخواهد بود.

آنچه بر ما می گذرد نتیجه مدیریت ضعیف و بی ثباتی سیاست های توسعه کشور می باشد. مدیریتی که فردای فرزندانمان و سر بلندی میهن مان، ایران در آن جایی ندارد.

 

درشرایطی که انتظار می رود با مدیریت وبرنامه ریزی صحیح و گذشت زمان شرایط برای تولید بهبود یابد ،به نظر می رسد علاوه بر اینکه مشکلات قبلی لاینحل باقی مانده اند ،هرسال با فرسودگی بیشتر نیروگاهها و عدم سرمایه گذاری جهت تعمیرات اساسی و ایجاد نیرگاههای جدید درگیر مسایل جدیدتری خواهیم بود.